Różnice w nawracaniu
Słownik tłumaczy, że nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło zaś podjęciu decyzji o tym, by tego nie powtarzać. Oczywiście owo słuszne, jednak wewnątrz Piśmie św. greckie słowo oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która spośród kolei prowadzi aż do zmiany sposobu działania a reagowania w naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało odrodzenie się do przestrzegania Prawa – decyzja tego, co ono mówi, zaś stanięcie w środku posłuszeństwie przy niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną realizacja, powiedział: „Nawracajcie się zaś wierzcie w Ewangelię”. On sprawił, iż te duet aspekty – Prawo plus wiara – wieczny się jednością, tudzież nawrócenie miało od tego czasu konotować nie w rzeczy samej duża liczba mniemanie wstecz, ile pójście aż do przodu. Dobra Nowina jest czymś, wewnątrz co wkraczamy za pomocą wiarę. To wymowa głosili później apostołowie w środku dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział aż do nich Piotr – zaś niech ktokolwiek z was ochrzci się wewnątrz określenie Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, zaś weźmiecie wewnątrz darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co więc składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, podjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana także życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe praktyka wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal wewnątrz grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo w obliczu Boga, tedy powinniśmy odczuwać skruchę, jak go popełniamy. Jednak nieszczęście spośród powodu grzechów to w dalszym ciągu negacja logiczna nawrócenie – jest zanim wówczas bal życia, wewnątrz którym negacja logiczna ma przedtem potępienia. Nie chodzi w takim razie o przeczucie smutku (samo w sobie destrukcyjne), natomiast o smutek, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia a jest konieczna aż do tego, abyśmy mogli doprowadzić do porządku naszą relację z Bogiem, wskutek tego ten sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się plus wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od czasu pracy Ducha Świętego do wnętrza nas, który prowadzi aż do przyjęcia przebaczenia natomiast do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje nadal te same grzechy tudzież nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, iż zostały im one przebaczone, aliści jest jakaś powikłanie, która nie pozwala im obrać mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzecia część obręb nawrócenia.3. Uwolnienie od chwili zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, gdyż negacja logiczna wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy wcale bez liku, aby otrzymać obciążenia wewnątrz wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak negacja logiczna jesteśmy do końca świadomi tego, co pociąga wewnątrz sobą własny grzech. Nie rozumiemy do wnętrza pełni, na miarę niezwykle obrażamy Boga, jako ranimy samych siebie także niczym niezwykle szkodzimy innym. Gdybyśmy to zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A nie widzimy, wobec tego że tatuś kłamstwa przyczynia się (pośrednio innymi słowy zgoła) do naszego grzechu. Zachęcam do wielce ważnej refleksji: w jaki sposób nabieranie dodatkowo zwodzenie złego ducha działa wewnątrz moim życiu. Ta przytomność jest nadzwyczaj istotna, ponieważ wystawienie pokus na przestrzeń niezadrukowana Boże jest na rzecz nas drogą aż do wolności wewnątrz Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, w 1970 r. sam jeden doświadczyłem chrztu do wnętrza Duchu Świętym zaś spotkałem Jezusa. Zacząłem w takim przypadku odczytywać Pismo św. także kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele spośród niego nie rozumiem. W który tryb ci wszyscy ręce do pracy, o których jest przemowa w Ewangelii, byli uwalniani przy użyciu Jezusa spośród mocy złego ducha? Jednak był we mnie wcześniej Duch Święty, toteż wiedziałem, że to, co czytam, jest prawdą.Niedługo odtąd przyjechał do mnie należący do mnie kamrat, który był więc w środku seminarium, także powiedział, iż w toku spotkania modlitewnego modlono się zbytnio niego także został uwolniony. Nie rozumiałem, co miał na myśli. Powiedział mi, iż miał zadanie z masturbacją – wyznawał to, rozmawiał o tym problemie spośród kierownikiem duchowym, stosował się do wszystkich jego wskazówek, aliści ciągle był powiązany tym grzechem. Wtedy pomodlono się w ciągu niego oraz… a więc jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, że jeżeli owo prawdziwość, to wiele rzeczy do wnętrza moim życiu wymaga takiej modlitwy, zaś jest wciąż dużo innych ludzi, którym wolno by w środku ów wyjście pomóc. I właśnie, metodą prób dodatkowo błędów, zacząłem wypatrywać kosztowny pod adresem uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu w Duchu Świętym odczułem, iż potrzebuję w dalszym ciągu więcej uzdrowienia. I no tak, Bóg okazał mi łaskę i pewne osoby modliły się w środku mnie, abym mógł przeżyć wewnętrznego uzdrowienia w relacji spośród moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, iż jest we mnie więcej odwagi, gdy mówię aż do dużych grup ludzi. Nie byłem poprzednio naprawdę zamknięty dodatkowo intensywnie myślący na sobie. Zrozumiałem później, że Bóg ma program pod naszego życia, niemniej jednak taki program ma także szatan. To płeć brzydka chciał, abym żył związany lękiem natomiast przenigdy nie podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem aż do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie zaś… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy w 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął krajać na drobne kawałki moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem całość, co aż do mnie należało, oraz postępowałem odpowiednio, toż… moje czerwień oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił aż do domu Ojca, jakkolwiek w ową stronę Pan Bóg zaczął mi dawać do obejrzenia także grzechy „starszego brata”. Bóg po trafienie stopniowy skruszył moje kier oraz doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza lektura – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce oraz poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, iż modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co w tamtym miejscu, pójdę aż do niego. Najbardziej skłonił mnie aż do tego gehenna kręgosłupa, który częstokroć dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, wtedy także także wtedy.Gdy w ciągu tej modlitwy duchowny mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna właśnie duża liczba spośród głowy, co spośród serca, że w środku pierwszej klasie zostałem upokorzony przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia dodatkowo wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął do wnętrza autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest ociupinę do środka mnie, co uważałem w ciągu detal siebie samego, i aktualnie to ze mnie wychodzi! I niespodzianie stałem się wolny. Ksiądz nazwał owo „garść” odrzuceniem, tedy wyrzekłem się odrzucenia, zaś Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem więc, ile czynów w moim życiu było popełnionych z lęku przed odrzuceniem – na sposób wiele zamknięcia się wewnątrz sobie, chronienia samego siebie, podczas gdy wiele egoizmu... Myślę, że ów przypadek pomoże nam uprzytomnić sobie, dlaczego zwolnienie z więzienia od zwodzenia prowadzi nas aż do nawrócenia. To kłamstwa, w które uwierzyliśmy tudzież które nosimy w sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci oraz nie umiemy zapożyczyć miłości Boga. Już samo noeza tego, co jest w naszym sercu – daje wolność. Czasem owo, co w środku sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, toteż wyrzeczenie się ich może umieszczać w środku prasie się nam ryzykowne. Tak się do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy to wszystko. Dlatego musimy prosić Boga o objawienie prawdy o nas – tudzież zgodność z rzeczywistością wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż pod warunkiem od momentu Ciebie odejdzie, to trochę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tylna część, w środku bok, jeszcze raz w środku przód — wszędzie jej ogół dolega okrutnie. A wyłącznie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz oraz mówisz: „Biegnijcie — Ja was zawierać będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza koleje człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakże owce, wszystek spośród nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli chęć plus tęsknota również wygasało wewnątrz nich życie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako meritum podatna na złudzenia, w środku których potrafi wytrwać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie kiedy jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — księżulo pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, iż struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: wieża wali się spośród hukiem, niszcząc kościół plus okoliczne domy, i mąż sam jeden popada w obłęd.Grzech objawia się jako astronomiczny kolejność do przepaści (w przekonaniu, że podążam do krainy szczęścia) oznacza to jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku gość łamie sobie kości. Iluzja szczęścia gdyż jest podczas gdy kino wyświetlany na ścianie. Gdy iks usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową do wnętrza mur. Gdy lucyfer stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety w środku jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany w grę pozorów, która ma dokonać podziału jego szczerość Bogu oraz odbyć nieustępliwe łaknienie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — homo sapiens pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu plus poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż gonitwa w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest mir własnego stanu. Człowiek potrafi latami zapobiegać ból przeżytej katastrofy oraz wyczyniać sobie egzystencja na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają negacja logiczna dociekać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal z większym natężeniem pustoszą duchowy ustrój człowieka, zamieniając go w snujące się widmo. Ich sowity arsenał sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, a tym samym od momentu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu plus jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących również pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo wrażenie słabości a niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, że przenigdy nie uda mi się przezwyciężyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje do tego stopnia dalekie odejście. Być być może owo właśnie badanie stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że negacja logiczna istnieje nuże droga powrotu. Zbyt w oddali odszedłem, bym był w stanie oznajmić: cała ku tyłowi!Druga postawa to ogromne wrażenie winy, odbierające uniesienie aż do życia także powaga aż do siebie. Człowiek no tak wybitnie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu litość Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu wewnątrz grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, do wnętrza którym w środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że z powodu naszych pomyłek plus złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki bezsensowny? Jak mogłem owo przyrządzić? Jak mogłem to relacjonować?Trzecia figura owo uniesienie zrobienia gruntownego porządku do wnętrza swoim życiu moralnym tudzież religijnym oparta cyklicznie na wierze, że wsio da się przepracować zaś uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie zresztą niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być przypadkiem ta podejście rodzi się spośród poczucia, że chyba że mam wypracować na Bożą uczucie, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest brak myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się wewnątrz człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma dlatego że takiego momentu, w środku którym moglibyśmy rozmawiać: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem racja doskonały. Przypowieść o celniku zaś faryzeuszu stanowi obwieszczenie nim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na na skroś przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się wewnątrz duszy Augustyna, ma swoje przyczyna wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby napocząć mu oczy na forma, w jakim się znajduje. Przychodzi, ażeby awansować go na własnych rękach spośród piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności pod grzeszniku jest zebranie z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest wybitnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, owszem mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jako w zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym ogółem się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, przyczyna, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyszperać własne zagubienie, negacja logiczna czując się niedaleko tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych momentalnie na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła obrać kierunek aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą oraz życiem; oblekając się wewnątrz ścierwo, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj również szukaj ukochany, abyś doszedł aż do prawdy plus życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, fortel sama do ciebie przyszła tudzież śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię no tak obudziła! Wstań również chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż pod warunkiem od momentu Ciebie odejdzie, to trochę lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — w środku tylna część, w środku bok, jeszcze raz w środku przód — wszędzie jej ogół dolega okrutnie. A wyłącznie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz oraz mówisz: „Biegnijcie — Ja was zawierać będę, Ja was powiodę, Ja was w tamtym miejscu poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza koleje człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili jakże owce, wszystek spośród nas się obrócił pod adresem własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli chęć plus tęsknota również wygasało wewnątrz nich życie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako meritum podatna na złudzenia, w środku których potrafi wytrwać uparcie, aż do tragicznego finału. Podobnie kiedy jeden spośród bohaterów powieści Goldinga — księżulo pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, iż struktura dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: wieża wali się spośród hukiem, niszcząc kościół plus okoliczne domy, i mąż sam jeden popada w obłęd.Grzech objawia się jako astronomiczny kolejność do przepaści (w przekonaniu, że podążam do krainy szczęścia) oznacza to jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku gość łamie sobie kości. Iluzja szczęścia gdyż jest podczas gdy kino wyświetlany na ścianie. Gdy iks usiłuje wskoczyć do wnętrza jego środek, wali głową do wnętrza mur. Gdy lucyfer stwarzał religijny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety w środku jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, że jest wciągany w grę pozorów, która ma dokonać podziału jego szczerość Bogu oraz odbyć nieustępliwe łaknienie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — homo sapiens pogrąża się do wnętrza rozpaczy, osamotnieniu plus poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, iż gonitwa w ciągu tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na bezdroże:W nawróceniu pierwszą sprawą jest mir własnego stanu. Człowiek potrafi latami zapobiegać ból przeżytej katastrofy oraz wyczyniać sobie egzystencja na dnie przepaści. Pomaga mu w tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają negacja logiczna dociekać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal z większym natężeniem pustoszą duchowy ustrój człowieka, zamieniając go w snujące się widmo. Ich sowity arsenał sprowadza się do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, a tym samym od momentu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu plus jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących również pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza owo wrażenie słabości a niemocy autentycznego powrotu do Boga. Lęk, że przenigdy nie uda mi się przezwyciężyć ogromnego dystansu, kto wyznacza moje do tego stopnia dalekie odejście. Być być może owo właśnie badanie stało się udziałem Judasza, jaki wewnątrz swoim osamotnieniu uznał, że negacja logiczna istnieje nuże droga powrotu. Zbyt w oddali odszedłem, bym był w stanie oznajmić: cała ku tyłowi!Druga postawa to ogromne wrażenie winy, odbierające uniesienie aż do życia także powaga aż do siebie. Człowiek no tak wybitnie koncentruje się na własnym upadku, iż jego mrok przysłania mu litość Boga.Czasem do wnętrza prawdziwym przeżyciu żalu wewnątrz grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, do wnętrza którym w środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, że z powodu naszych pomyłek plus złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki bezsensowny? Jak mogłem owo przyrządzić? Jak mogłem to relacjonować?Trzecia figura owo uniesienie zrobienia gruntownego porządku do wnętrza swoim życiu moralnym tudzież religijnym oparta cyklicznie na wierze, że wsio da się przepracować zaś uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie zresztą niejednokrotnie spośród lęku nim zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być przypadkiem ta podejście rodzi się spośród poczucia, że chyba że mam wypracować na Bożą uczucie, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest brak myślenia o nawróceniu jako drodze, na której aż do końca życia będzie się wewnątrz człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma dlatego że takiego momentu, w środku którym moglibyśmy rozmawiać: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem racja doskonały. Przypowieść o celniku zaś faryzeuszu stanowi obwieszczenie nim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących aż do odkrycia Bożego pomysłu na na skroś przeżyte nawrócenie.Zachwyt, jaki rodzi się wewnątrz duszy Augustyna, ma swoje przyczyna wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, tak aby napocząć mu oczy na forma, w jakim się znajduje. Przychodzi, ażeby awansować go na własnych rękach spośród piekła, aż do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności pod grzeszniku jest zebranie z Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest wybitnie mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — nie kochanków, owszem mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się jako w zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, że tym ogółem się uda, iż znajdzie właściwego mężczyznę, przyczyna, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wyszperać własne zagubienie, negacja logiczna czując się niedaleko tym potępioną. Droga przychodzi aż do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych momentalnie na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła obrać kierunek aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą oraz życiem; oblekając się wewnątrz ścierwo, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj również szukaj ukochany, abyś doszedł aż do prawdy plus życia”. Nie to ci powiedziano. Wstań, leniwcze, fortel sama do ciebie przyszła tudzież śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię no tak obudziła! Wstań również chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz